Het overkwam mij vorige week. Ik was het oneens met mijn vriendin en met allerlei hele goede argumenten probeerde ik haar te overtuigen van mijn standpunt. Maar ze volgde mij niet en hield vast aan haar mening. Het voelde alsof ze niet luisterde en mij daardoor ook niet begreep. Onmacht en frustratie hadden mij in een mum van tijd in hun greep. Mijn stem werd luider, mijn lichaam spande zich op en mijn gedachten flitsten alle kanten op.
Herkenbaar?
Een meningsverschil kan snel escaleren. Zeker als het over een onderwerp gaat dat je heel nauw aan het hart ligt. Het is dan de kunst om naar jezelf te kijken. Welk aandeel heb je zelf in deze situatie en wat doe je of zeg je waardoor het precies allemaal nog erger wordt? Bij ruzie gebeurt het dat het conflict jou vastgrijpt en een loopje neemt met jouw gedachten, gevoelens en gedrag. Niet zelden hoor je mensen zeggen: "ik was mezelf niet meer".
Jezelf heb je in de hand, de ander kan je niet veranderen
Mijn vriendin en ik hadden een andere visie op de manier waarop je nu best de coronamaatregelen interpreteert en toepast. Ik vond dat zij onvoldoende het gevaar inziet en zich onverantwoordelijk opstelt. Ik weet het, qua oordeel kan dit tellen. En dat voor een professioneel bemiddelaar. Gelukkig had ik snel door dat dit veel te kort door de bocht was en ik nam mijn percepties, veronderstellingen, interpretaties en emoties kritisch onder de loep. Immers, jezelf heb je in de hand, de ander kan je niet veranderen.
Welke conflictstijl heb jij?
Wist je dat iedereen zo zijn gebruikelijke conflictstijl heeft? Hiermee bedoel ik dat niet iedereen op dezelfde manier reageert als hij/zij met tegengestelde belangen en/of meningen wordt geconfronteerd.
Sommige mensen gaan voluit voor hun gelijk (zoals ik in het voorbeeld met mijn vriendin). Anderen geven meteen toe omdat ze het conflict vooral willen vermijden en de goede relatie met de ander kost wat kost in stand willen houden. Nog anderen kruipen in hun schulp en worden als het ware 'onzichtbaar'. Of je gaat voor wat je zelf heel belangrijk vindt maar tegelijk hou je ook veel rekening met de wensen en behoeften van de ander. Waar herken jij jezelf het meeste in? Wat het ook is, besef dat de ene aanpak niet beter of slechter is dan de andere. Elke stijl heeft zo zijn voor- en nadelen.
Zelfkennis is het begin van de oplossing
Hoe beter je jezelf kent in conflict, hoe meer kans je hebt om een spanning of meningsverschil om te buigen naar een kans, naar iets constructiefs, iets positiefs zelfs.
Conflicten kan je zien als een uitnodiging om te groeien. Het is een opportuniteit om jezelf (nog) beter te leren kennen maar zeker ook om je relatie met de ander te verdiepen en te versterken. De band tussen mij en mijn vriendin was al sterk. Dat maakte dat ik even voluit de bocht mocht missen. Maar nog waardevoller is het dat we samen een pittige strijd voerden waar we nadien als vriendinnen sterker uit kwamen.
Het moet niet perfect zijn, het moet echt zijn.
Zo werkt het ook op de werkvloer, met je collega's, je leidinggevende, je team.
Als je een werkcontext creëert waar mensen zichzelf mogen zijn en openlijk hun mening kunnen uiten zonder achteraf de rekening gepresenteerd te krijgen, dan sta je al heel ver. Laat het maar eens botsen, het hoeft niet allemaal perfect te zijn. Laat het vooral écht zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat het succes van een team bepaald wordt door de mate waarin de teamleden in staat zijn hun individuele verschillen te uiten en ermee om te gaan.
Wil je graag meer weten of leren over conflicthantering, omgaan met weerstand, beslissen bij (morele) dilemma's en samenwerking? Neem vrijblijvend contact met me op. Ik werk graag een aanbod uit op maat van jouw organisatie.
Uiteraard ook welkom op 19 en 26 november in Diest voor de 2-daagse conflictmasterclass 'omgaan met spanning & (menings)verschil op het werk'.
